استفاده از آب به عنوان يك حلال رنگ هميشه به علت هزينه پايين وعدم خطر آتش سوزي ومسموميت زايي جالب بوده است واحتمالا آب اولين حلالي بوده كه توسط بشر در رنگ هاي ابتدايي در نزد نقاشان در طول قرن ها استفاده مي شده است .

دو غاب آهك يكي از روكش هاي لايه مواد در زمره رنگ هاي لعابي است كه هم اكنون از هر نظر قديمي ومنسوخ است ودراستفاده امروزي از جهت هزينه مارپيچي حلالها ورعايت آلودگي محيط واسطه انتقال آبي يك نيروي محرك براي گسترش استفاده از آب است كه به عنوان يك حلال رنگ تهيه شده است . 

امروزه رنگهايي كه پايه آنها بر آب است   به دو گروه اصلي تقسيم مي‌شوند : 

الف) عصاره پليمر كه در درجه اول در ساختن رنگ ها استفاده مي شود .

ب) قابل حل در آب يا لزجت آب كه دراصل براي رنگ هاي صنعتي بخصوص آستر فلزات بوسيله گالوانيزه كردن به كار مي رود.

يك كاربرد جالب رنگي كه پايه اش برآب است در رنگ تزييني هوا خشك كن و روكش هاي تحتاني است وعمل قابل توجهي براي توليد اموسيونهاي مناسب انجام شده است ادعا شده است كه رزين هاي رنگ مي توانند بطور رضايت بخشي امولسيونه شوند با استفاده از آميختن يك امولسيونه كننده‌  با دارا بودن ارزش HLB مناسب ( در زير )