زندگي امروزه بدون اجزا اتصال دهنده كه در اكثر احتياجات عامه و صنعتي سهم مهمي را دارد بسيار مشكل است. هر يك از اتصالات داراي مشخصاتي هستند كه ممكن است با مشخصات اتصالات ديگر كاملاً فرق داشته باشند. اجزای اتصال دهنده را می توان بصورت قطعاتی که موجب متصل شدن یک یا چند جزء یک دستگاه به هم دیگر می شوند و معمولا به دو گروه تقسیم می شود، قابل انفصال ( جداشونده) و غیر قابل انفصال ( جدا نشونده) تقسیم کرد، بیان کنیم.
منظور از اتصال جدا نشونده (دائمی) نوعی از اتصال است که در موقع جدا کردن قطعات از همدیگر، هم قطعات و هم وسیله اتصال دهنده به نوعی حالت اولیه و سالم خود را از دست می دهند مانند جوشکاری و سایر اتصالات حرارتی.
اتصال جدا شوند ( غیر دائمی یا موقت ) اتصالی است پس از جدا کردن قطعات از همدیگر نه آسیبی به قطعات وارد شده و نه به وسیله ی اتصال دهنده مانند اتصالات پیچی وارد نمی شود.
ولی با این تجسم اتصال توسط میخ پرچ نوع مخصوصی است که می توان آن را اتصال نیمه دائم نامید چون با انجام عمل فنی و پراندن سر میخ پرچ می توان عمل جداسازی را طوری انجام داد که قطعات سالم بمانند.
در هر حال وسایل اتصال در تمام ماشین آلات و دستگاه ها به بنحوی مورد استفاده قرار می گیرند و نسبت به نیاز انواع آنها طوری افزایش یافته که شناسایی همه آنها بطور جداگانه مشکل است.
هدف ما در این جا بحث و تحلیل بررسی انواع اتصالات در اجزای ماشین بود که بیشتر سعی شد بعد از توضیح اجمالی مطالب عمومی به مطالب جدید در مقاله ها و کنفرانس ها بپردازیم که با جمع آوری اطلاعات از مقاله های خارجی و داخلی درباره ی اتصالات نظیر جوشکاری، اتصال توسط پرچ، پیچ و پین ها بصورت تحلیل تجربی و المان محدود با استفاده از نرم افزارهای مربوطه مانند Ansys ( در استاندارد ISO ) این کار صورت گرفته است.